۲۸ مهر ۱۳۹۳

اخلاق انسان مؤمن

میان ایمان و اخلاق پیوند ناگسستنی برقرار است و نشانه و نمود کمال ایمان مؤمن اخلاق والا و نیکوی اوست چنانچه پیامبراکرم صلی الله علیه وسلم اخلاق خوب را از کمال ایمان دانسته و فرموده اند:
" اکمل المؤمنین ایمانا احسنهم خُلُقا"(رواه الترمذی)
کاملترین انسانهای با ایمان آنانی اند که اخلاق نیکوتری دارند.
البته باید توجه کرد که این اخلاق نیکو باید در کردارهای ظاهری انسان مؤمن جلوه یابد نه اینکه خودش را با اخلاق معرفی کند و دم از اخلاق نیکو بزند ولی در عمل لعان و بد زبان و بد اخلاق ترین انسانها باشد.
معروف است که واعظی بر روی منبر دم از اخلاق نیکو و تواضع و گذشت میزد و مردم را بدان فرا می خواند، بعد از ختم وعظ و اندرز در بیرون مسجد در میان ازدحام جمعیت، جناب واعظ با غرور و خودخواهی و با لباس اتو شده از کنار فقیری گذشت، فقیر ندانسته لباس واعظ رامقداری گل آلود ساخت، واعظ با فحش و ناسزاگویی به جان فقیر بدبخت افتاد و او را یک کتک مفصلی زد..! مردم که با ناباوری این صحنه را مشاهده می کردند، واعظ را از بیچاره فقیر دور ساختند و بیاد این آیه مبارکه افتادند که خداوند متعال فرموده است:(..یاایهاالذین آمنوا لم تقولون مالاتفعلون) ای مؤمنان! چراچیزی می گویید که خود شما بدان عمل نمی کنید؟
شاید این تضادها در گفتار و در عمل را شما هم از خیلی ها دیده باشید و بدین خاطراست که پیامبر اکرم صلی الله علیه وسلم بنابه روایت عبدالله بن مسعود رضی الله عنه فرموده است:
" لیس المؤمنُ بطَعّانٍ و لا لَعّانٍ ولا فاحشٍ ولا بَذِیّ" انسان مؤمن نه طعنه زننده است ونه بد گوی و نفرین کننده ونه فحش دهنده و نه هم  بد زبان است.